Για μια καθαρή διατροφή!

  Τα ρεβύθια είναι από εκείνα τα υλικά που σχεδόν πάντα υπάρχουν κάπου ξεχασμένα στο ντουλάπι. Και όμως, κάθε φορά που τα βγάζω μπροστά, νιώθω ότι πιάνω στα χέρια μου κάτι πολύ πιο πλούσιο απ’ όσο δείχνει. Είναι ταπεινά, αλλά όχι απλά. Αντέχουν το χρόνο, σηκώνουν γεύσεις, αγαπούν το λάδι, το λεμόνι, τα μπαχαρικά. Και το καλύτερο; Μπορούν να γίνουν σχεδόν τα πάντα. Ζεστά και καθημερινά – τα ρεβύθια της κατσαρόλας αλλιώς Ρεβύθια λεμονάτα στον φούρνο Ξεκινάνε από κατσαρόλα και μεταφέρονται στο φούρνο. Κρεμμύδι, σκόρδο, ρίγανη, λεμόνι και άφθονο ελαιόλαδο. Ψήνονται μέχρι να δέσουν, να πάρουν λίγο χρώμα και να γίνουν σχεδόν μελωμένα. Είναι από εκείνα τα φαγητά που τρως αργά. Ρεβύθια κοκκινιστά με μπαχαρικά Ντομάτα, πάπρικα, κύμινο και λίγο καυτερό αν το σηκώνεις. Δεν θυμίζει κλασικό κοκκινιστό, αλλά έχει τη ζεστασιά του. Ιδανικό για μέρες που θες κάτι χορταστικό χωρίς φασαρία. Ρεβύθια στο τηγάνι – όταν θες κάτι γρήγορο Ρεβύθια σωτέ με σκόρδο και λεμόνι Βρασμένα ρεβύθια, σε καυτό τηγάνι...

Όσο πιο πολύ βουτάω στον κόσμο της καθαρής διατροφής, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ τη σημασία του να γνωρίζω τι πραγματικά κρύβεται πίσω από κάθε συστατικό. Ένα από αυτά που με έκαναν να σταματήσω, να κοιτάξω δύο φορές την ετικέτα και να το ψάξω λίγο παραπάνω, είναι το καρμίνιο, γνωστό και ως Ε120. Ναι, το συναντάω συχνά σε γλυκά, ζαχαρωτά και προϊόντα με κόκκινη απόχρωση. Αλλά όσο το μάθαινα, τόσο περισσότερο κατέληγα πως δεν είναι κάτι που θέλω να επιλέγω προσωπικά, ειδικά καθώς έχω στραφεί σε πιο φυσικές επιλογές στη διατροφή μου. Η προέλευσή του: μια χρωστική που προέρχεται από έντομα Το καρμίνιο είναι μια φυσική χρωστική ζωικής προέλευσης, που παράγεται από την κοχινίλη, μικρά έντομα τα οποία συλλέγονται και επεξεργάζονται. Αυτός ο τρόπος παραγωγής είναι γνωστός εδώ και αιώνες και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Αν και κατανοώ απόλυτα γιατί έχει τόσο σταθερή θέση στον χώρο των χρωστικών, για μένα το γεγονός ότι προέρχεται από έντομα είναι από μόνο του αρκετό για να ...

Όσο πιο βαθιά μπαίνω στη φιλοσοφία της καθαρής διατροφής, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ πόση δύναμη έχουν οι λεπτομέρειες. Και μια από αυτές τις λεπτομέρειες, που εμφανίζεται συχνά σε γλυκά και ζαχαρωτά, είναι το κοχινιλικό κόκκινο, γνωστό και ως Ε124. Κάθε φορά που διαβάζω μια ετικέτα και βλέπω αυτόν τον κωδικό, ξέρω ότι πρόκειται για μια συγκεκριμένη, χαρακτηριστική κόκκινη χρωστική που έχει κερδίσει τη θέση της στη βιομηχανία τροφίμων. Και κάπως έτσι θέλησα να καταλάβω καλύτερα τι είναι, πού χρησιμοποιείται και ποια θέση έχει μέσα στη δική μου προσέγγιση της καθαρής διατροφής. Τι είναι το Ε124  Το κοχινιλικό κόκκινο είναι μια συνθετική χρωστική που δημιουργείται εργαστηριακά. Δεν προέρχεται από φυσικές πηγές και γι’ αυτό έχει τρομερή συνέπεια στην απόχρωση που δίνει. Αυτό είναι και το βασικό του πλεονέκτημα: προσφέρει αποτέλεσμα σταθερό, προβλέψιμο, χωρίς διακυμάνσεις από παρτίδα σε παρτίδα. Αν κάτι χαρακτηρίζει το Ε124, είναι η ικανότητά του να προσφέρει ένα καθαρό, έντονο, φω...

Τι Ρόλο Παίζουν Τελικά τα Βελτιωτικά Γεύσης στη Δική Μου Πορεία προς την Καθαρή Διατροφή Αν μου έλεγες πριν από μερικά χρόνια ότι θα έφτανα στο σημείο να περνάω δέκα λεπτά μπροστά στο ράφι του σούπερ μάρκετ διαβάζοντας ετικέτες, μάλλον θα γελούσα. Εγώ, που έπαιρνα ό,τι έβρισκα μπροστά μου, χωρίς δεύτερη σκέψη; Κι όμως, κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με τα βελτιωτικά γεύσης. Στην αρχή αδιάφορη, σχεδόν ανύπαρκτη, και ύστερα σιγά-σιγά πιο περίπλοκη, μέχρι που σήμερα μπορώ να πω ότι αποτελούν για μένα ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι στην προσπάθειά μου να ακολουθώ μια καθαρή διατροφή. Δεν ξύπνησα μια μέρα ξαφνικά και αποφάσισα να αλλάξω τα πάντα. Ήταν μια ήρεμη μετάβαση, σαν εκείνες τις εποχές που περνάει κανείς χωρίς να το καταλαβαίνει — μέχρι που κοιτάζει πίσω και βλέπει την πορεία. Κάπως έτσι και με μένα: ξεκίνησα να παρατηρώ απλώς τι τρώω. Και όταν άρχισα να παρατηρώ, άρχισα να βλέπω. Και ανάμεσα σε αυτά που έβλεπα ήταν και ένα στοιχείο που εμφανιζόταν όλο και πιο συχνά: βελτιωτικά γ...

  Μια μπουκιά καθαρής απόλαυσης Υπάρχουν στιγμές που δε χρειάζομαι τίποτα περίτεχνο, καμία μεγάλη συνταγή, κανένα μαγείρεμα που να θέλει προετοιμασία ή χρόνο. Θέλω απλότητα. Θέλω να αγγίζω τα υλικά, να τα μυρίζω, να τα αφήνω να μου θυμίζουν ποια είμαι και από πού έρχομαι. Έτσι είναι ο ντάκος για μένα — καθαρή διατροφή και καθαρή μνήμη μαζί. Δεν είναι απλώς ένα πιάτο. Είναι μια στιγμή. Μια ανάσα ανάμεσα στις φροντίδες της μέρας. Μια υπενθύμιση ότι η ομορφιά βρίσκεται στο λιτό, στο αγνό, στο ανεπιτήδευτο. Το απλό που τα έχει όλα Ο ντάκος είναι, στην ουσία του, ένα κομμάτι παξιμάδι. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Κριθαρένιο, σκληρό, ταπεινό — κι όμως, γεμάτο υπόσχεση. Πάνω του, η ντομάτα, ώριμη και γλυκιά, απλώνεται σαν χαμόγελο. Η φέτα ή το κατίκι δίνουν την αλμυρή ισορροπία, ενώ το ελαιόλαδο έρχεται να τα ενώσει όλα, να τα αγκαλιάσει με το βάρος και τη ζεστασιά του. Και η ρίγανη… η τελευταία πινελιά που φέρνει το καλοκαίρι στο τραπέζι, ακόμη κι αν έξω βρέχει. Αυτή είναι η καθα...

  Θυμάμαι ακόμα τις μέρες που πήγαινα στο σούπερ μάρκετ με τα παιδιά μου. Ήταν σχεδόν σαν εκδρομή. Πηγαίναμε όλοι μαζί, γελάγαμε, κάναμε βόλτες στους διαδρόμους, και κάθε φορά ανακαλύπταμε κάτι καινούριο. Τα ράφια έμοιαζαν σαν ένα μικρό πολύχρωμο πανηγύρι· κουτιά, σακουλάκια, βάζα, κουτάκια με χρώματα, ζωγραφιές και υποσχέσεις γεύσεων που φώναζαν «πάρε με!». Εκείνη την εποχή, δεν έδινα και τόση σημασία στα μικρά γράμματα πίσω από τις συσκευασίες. Ήμουν πιο πολύ μαγεμένη από το περιτύλιγμα και τις φωτογραφίες των προϊόντων — ήταν σαν να έλεγαν μια ιστορία από μόνα τους. Με τον καιρό όμως, άρχισα να προσέχω περισσότερο. Δεν ξέρω πώς ακριβώς ξεκίνησε· ίσως ήταν μια μέρα που κρατούσα ένα αγαπημένο σνακ και από περιέργεια γύρισα το κουτί να δω τι γράφει πίσω. Μου τράβηξαν το μάτι κάτι περίεργα γράμματα και αριθμοί: “Ε” και δίπλα του ένας αριθμός, άλλοτε μικρός, άλλοτε μεγαλύτερος. Ε120, Ε322, Ε450... Εκείνη τη στιγμή δεν είχα ιδέα τι σήμαιναν. Κι όμως, άρχισαν να με γαργαλούν σαν μικρό ...