Για μια καθαρή διατροφή!

  Ένα γαλήνιο ξεκαθάρισμα Για μένα, η καθαρή διατροφή δεν είναι δίαιτα, ούτε πρόγραμμα, ούτε μια σειρά από απαγορεύσεις. Δεν σημαίνει άνοστα φαγητά ή στέρηση, αλλά μια αίσθηση απλότητας και γνησιότητας. Είναι ένας τρόπος να επιστρέφω στο ουσιαστικό, στο τίμιο και στο αληθινό. Όχι μόνο στο φαγητό, αλλά και στον τρόπο που σκέφτομαι γι’ αυτό. Με τον καιρό έμαθα να ακούω το φαγητό. Να ξεχωρίζω εκείνο που μου μιλά απαλά, από εκείνο που κραυγάζει με χρώματα, πρόσθετα και τεχνητές γεύσεις. Η καθαρή διατροφή είναι για μένα μια ήρεμη επιστροφή στην αλήθεια των γεύσεων. Τι εννοώ όταν λέω “καθαρά και φυσικά τρόφιμα” Φυσικά τρόφιμα θεωρώ εκείνα που μοιάζουν με ό,τι ήταν κάποτε στη φύση. Ένα πορτοκάλι, ένα αυγό, μια πιπεριά, ένα πιάτο φασολάκια – όλα τους διατηρούν την ουσία τους. Είναι τρόφιμα που δεν χρειάζονται εξήγηση, που τα αναγνωρίζεις με την πρώτη ματιά και νιώθεις εμπιστοσύνη. Ακόμα και τα τρόφιμα που απαιτούν κάποια επεξεργασία, όπως το ψωμί ή το γιαούρτι, μπορούν να είναι “καθαρά”. Η...

  Η μέρα που ανακάλυψα την απλότητα Πάντα πίστευα πως το φαγητό έπρεπε να είναι πλούσιο σε όλα∙ στη γεύση του, στην εμφάνιση του, στα υλικά του. Μου άρεσε να ψάχνω συνταγές πολύπλοκες, με πολλά βήματα, με μυστικά και τεχνικές. Ένιωθα ότι μόνο έτσι θα μπορούσα να απολαύσω πραγματικά ένα πιάτο, αν είχε κάτι εντυπωσιακό να δείξει. Όμως μια μέρα, σχεδόν τυχαία, έβαλα μπροστά μου ένα πιάτο χόρτα βραστά με λίγο ελαιόλαδο και δίπλα ένα κομμάτι ψωμί. Και τότε συνέβη κάτι απλό αλλά καθοριστικό: συνειδητοποίησα ότι η καθαρότητα κρυβόταν ακριβώς εκεί, στην απλότητα. Στα λίγα υλικά, στο ανεπιτήδευτο, σε αυτό που δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει. Από εκείνη τη στιγμή άλλαξε ο τρόπος που βλέπω το φαγητό. Τι σημαίνει για μένα καθαρή διατροφή Για μένα η καθαρή διατροφή δεν είναι μια σειρά από κανόνες ούτε κάποιο πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθήσω. Είναι περισσότερο μια επιλογή. Μια απόφαση να διαλέγω μόνη μου τι θα βάλω στο πιάτο μου και να ξέρω ακριβώς τι τρώω. Δεν χρειάζομαι περίπλοκες σάλτσες, ούτ...

Ο δικός μου δρόμος προς την καθαρή διατροφή Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το τι τρώω και τι πίνω, κατάλαβα πως η καθαρή διατροφή δεν είναι ούτε λίστα κανόνων ούτε μια μόδα που ακολουθώ. Είναι ένας τρόπος να βλέπω διαφορετικά τη σχέση μου με το φαγητό. Θέλω να ξέρω τι υπάρχει μέσα σε κάθε μπουκάλι, σε κάθε συσκευασία, σε κάθε μπουκιά. Θέλω να αναγνωρίζω τα υλικά, να καταλαβαίνω πώς φτιάχτηκαν, από πού προέρχονται. Όταν ανακαλύπτω ένα ακόμα πρόσθετο, δεν το βλέπω σαν απειλή∙ το βλέπω σαν μια μικρή αποκάλυψη που με βοηθά να γνωρίζω καλύτερα τη διατροφή μου. Έτσι έφτασα κάποια στιγμή να σταθώ μπροστά σε μια ετικέτα αναψυκτικού και να διαβάσω: βενζοικό νάτριο. Τι είναι το βενζοικό νάτριο; Αν κάτσω να το εξηγήσω με απλά λόγια, το βενζοικό νάτριο δεν είναι κάτι που αλλάζει τη γεύση ή την υφή του ποτού μου. Δεν είναι εκεί για να το κάνει πιο γλυκό, πιο αρωματικό ή πιο αφρώδες. Ο ρόλος του είναι τελείως διαφορετικός: μπαίνει για να κρατά το αναψυκτικό αναλλοίωτο για πολύ καιρό. Σκέφτομαι...

  Όταν η μέρα δεν πάει καλά Υπάρχουν μέρες που όλα μοιάζουν δύσκολα. Ξυπνάω στραβά, τρέχω από υποχρέωση σε υποχρέωση, και κάπου στη μέση της ημέρας νιώθω πως τίποτα δεν κυλάει όπως θα ήθελα. Μπορεί να είναι μια κουραστική δουλειά, μια συζήτηση που με απογοήτευσε ή απλά η διάθεσή μου που έπεσε χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Σε τέτοιες στιγμές χρειάζομαι μια μικρή αγκαλιά. Και η δική μου αγκαλιά, αυτή που με παρηγορεί πάντα, βρίσκεται στην κουζίνα μου. Το comfort φαγητό που με γυρίζει πίσω Για άλλους comfort food είναι ένα γλυκό ή ένα βαρύ πιάτο γεμάτο τυριά και σάλτσες. Εμένα, όμως, με κάνει να χαμογελώ κάτι απλό, λιτό και αληθινό: μακαρόνια με ντομάτα και βασιλικό. Είναι το πιάτο που με συντροφεύει από παιδί. Θυμάμαι τη μαμά να τρίβει γρήγορα τις ντομάτες στον τρίφτη, να μυρίζει όλο το σπίτι φρεσκοκομμένο βασιλικό και να περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία γύρω από το τραπέζι. Εκείνη τη στιγμή δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο. Μόνο μια απλή μακαρονάδα και χαμόγελα. Καθαρή διατροφή χωρίς φασαρία Αυτό...

Έχει τύχει να ανοίξω ένα σακουλάκι πατατάκια με μια φανταχτερή, “πειραστική” γεύση και πραγματικά να μην μπορώ να σταματήσω. Το πρώτο πατατάκι είναι σαν πυροτέχνημα στο στόμα· γεμίζει ολόκληρη τη γεύση μου με μια δύναμη σχεδόν εξωπραγματική. Και πριν καλά καλά τελειώσω το ένα, θέλω να πάρω το επόμενο. Κι όσο προχωράω, τόσο νιώθω ότι μπαίνω σε έναν μικρό κύκλο εθισμού, σαν να με τραβάει η γεύση από το χέρι και να με οδηγεί ξανά στο σακουλάκι. Κι όμως, ξέρω πολύ καλά ότι η πατάτα που τηγανίζω εγώ στο σπίτι, όσο λεπτή κι αν την κόψω, όσο καλά κι αν τη ροδίσω, ποτέ δεν έχει αυτή την ένταση. Μπορεί να είναι τραγανή, μπορεί να είναι νόστιμη με το δικό της, απλό τρόπο, αλλά δεν προκαλεί αυτή την “έκρηξη” που με αφήνει άφωνη. Εκεί είναι που υποψιάζομαι ότι κάτι έχει μπει. Κάτι επιπλέον. Μια μικρή “μαγική σκόνη” που μεταμορφώνει το απλό σε θεαματικό. Αυτές οι ουσίες έχουν όνομα. Λέγονται ενισχυτικά ή βελτιωτικά γεύσης. Ένα από τα πιο γνωστά είναι το γλουταμινικό νάτριο, αλλά υπάρχουν πολλά ακόμ...