Για μια καθαρή διατροφή!

Όσο πιο βαθιά μπαίνω στη φιλοσοφία της καθαρής διατροφής, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ πόση δύναμη έχουν οι λεπτομέρειες. Και μια από αυτές τις λεπτομέρειες, που εμφανίζεται συχνά σε γλυκά και ζαχαρωτά, είναι το κοχινιλικό κόκκινο, γνωστό και ως Ε124. Κάθε φορά που διαβάζω μια ετικέτα και βλέπω αυτόν τον κωδικό, ξέρω ότι πρόκειται για μια συγκεκριμένη, χαρακτηριστική κόκκινη χρωστική που έχει κερδίσει τη θέση της στη βιομηχανία τροφίμων. Και κάπως έτσι θέλησα να καταλάβω καλύτερα τι είναι, πού χρησιμοποιείται και ποια θέση έχει μέσα στη δική μου προσέγγιση της καθαρής διατροφής. Τι είναι το Ε124  Το κοχινιλικό κόκκινο είναι μια συνθετική χρωστική που δημιουργείται εργαστηριακά. Δεν προέρχεται από φυσικές πηγές και γι’ αυτό έχει τρομερή συνέπεια στην απόχρωση που δίνει. Αυτό είναι και το βασικό του πλεονέκτημα: προσφέρει αποτέλεσμα σταθερό, προβλέψιμο, χωρίς διακυμάνσεις από παρτίδα σε παρτίδα. Αν κάτι χαρακτηρίζει το Ε124, είναι η ικανότητά του να προσφέρει ένα καθαρό, έντονο, φω...

Τι Ρόλο Παίζουν Τελικά τα Βελτιωτικά Γεύσης στη Δική Μου Πορεία προς την Καθαρή Διατροφή Αν μου έλεγες πριν από μερικά χρόνια ότι θα έφτανα στο σημείο να περνάω δέκα λεπτά μπροστά στο ράφι του σούπερ μάρκετ διαβάζοντας ετικέτες, μάλλον θα γελούσα. Εγώ, που έπαιρνα ό,τι έβρισκα μπροστά μου, χωρίς δεύτερη σκέψη; Κι όμως, κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με τα βελτιωτικά γεύσης. Στην αρχή αδιάφορη, σχεδόν ανύπαρκτη, και ύστερα σιγά-σιγά πιο περίπλοκη, μέχρι που σήμερα μπορώ να πω ότι αποτελούν για μένα ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι στην προσπάθειά μου να ακολουθώ μια καθαρή διατροφή. Δεν ξύπνησα μια μέρα ξαφνικά και αποφάσισα να αλλάξω τα πάντα. Ήταν μια ήρεμη μετάβαση, σαν εκείνες τις εποχές που περνάει κανείς χωρίς να το καταλαβαίνει — μέχρι που κοιτάζει πίσω και βλέπει την πορεία. Κάπως έτσι και με μένα: ξεκίνησα να παρατηρώ απλώς τι τρώω. Και όταν άρχισα να παρατηρώ, άρχισα να βλέπω. Και ανάμεσα σε αυτά που έβλεπα ήταν και ένα στοιχείο που εμφανιζόταν όλο και πιο συχνά: βελτιωτικά γ...

  Μια μπουκιά καθαρής απόλαυσης Υπάρχουν στιγμές που δε χρειάζομαι τίποτα περίτεχνο, καμία μεγάλη συνταγή, κανένα μαγείρεμα που να θέλει προετοιμασία ή χρόνο. Θέλω απλότητα. Θέλω να αγγίζω τα υλικά, να τα μυρίζω, να τα αφήνω να μου θυμίζουν ποια είμαι και από πού έρχομαι. Έτσι είναι ο ντάκος για μένα — καθαρή διατροφή και καθαρή μνήμη μαζί. Δεν είναι απλώς ένα πιάτο. Είναι μια στιγμή. Μια ανάσα ανάμεσα στις φροντίδες της μέρας. Μια υπενθύμιση ότι η ομορφιά βρίσκεται στο λιτό, στο αγνό, στο ανεπιτήδευτο. Το απλό που τα έχει όλα Ο ντάκος είναι, στην ουσία του, ένα κομμάτι παξιμάδι. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Κριθαρένιο, σκληρό, ταπεινό — κι όμως, γεμάτο υπόσχεση. Πάνω του, η ντομάτα, ώριμη και γλυκιά, απλώνεται σαν χαμόγελο. Η φέτα ή το κατίκι δίνουν την αλμυρή ισορροπία, ενώ το ελαιόλαδο έρχεται να τα ενώσει όλα, να τα αγκαλιάσει με το βάρος και τη ζεστασιά του. Και η ρίγανη… η τελευταία πινελιά που φέρνει το καλοκαίρι στο τραπέζι, ακόμη κι αν έξω βρέχει. Αυτή είναι η καθα...

  Θυμάμαι ακόμα τις μέρες που πήγαινα στο σούπερ μάρκετ με τα παιδιά μου. Ήταν σχεδόν σαν εκδρομή. Πηγαίναμε όλοι μαζί, γελάγαμε, κάναμε βόλτες στους διαδρόμους, και κάθε φορά ανακαλύπταμε κάτι καινούριο. Τα ράφια έμοιαζαν σαν ένα μικρό πολύχρωμο πανηγύρι· κουτιά, σακουλάκια, βάζα, κουτάκια με χρώματα, ζωγραφιές και υποσχέσεις γεύσεων που φώναζαν «πάρε με!». Εκείνη την εποχή, δεν έδινα και τόση σημασία στα μικρά γράμματα πίσω από τις συσκευασίες. Ήμουν πιο πολύ μαγεμένη από το περιτύλιγμα και τις φωτογραφίες των προϊόντων — ήταν σαν να έλεγαν μια ιστορία από μόνα τους. Με τον καιρό όμως, άρχισα να προσέχω περισσότερο. Δεν ξέρω πώς ακριβώς ξεκίνησε· ίσως ήταν μια μέρα που κρατούσα ένα αγαπημένο σνακ και από περιέργεια γύρισα το κουτί να δω τι γράφει πίσω. Μου τράβηξαν το μάτι κάτι περίεργα γράμματα και αριθμοί: “Ε” και δίπλα του ένας αριθμός, άλλοτε μικρός, άλλοτε μεγαλύτερος. Ε120, Ε322, Ε450... Εκείνη τη στιγμή δεν είχα ιδέα τι σήμαιναν. Κι όμως, άρχισαν να με γαργαλούν σαν μικρό ...