Πληγούρι με κοτόπουλο και μυρωδικά - Ελαφρύ και καθαρό γεύμα

Πριν το πλιγούρι

Δεν ήμουν ποτέ από εκείνες που πρόσεχαν τι τρώνε. Όχι γιατί δεν με ένοιαζε, αλλά γιατί δεν είχα μάθει αλλιώς. Για χρόνια, το φαγητό ήταν απλώς κάτι που έπρεπε να γίνει. Να χορτάσω, να συνεχίσω. Δεν με απασχολούσε από τι αποτελείται, πώς μαγειρεύεται ή τι σημαίνει η γεύση του. Κάποιοι γύρω μου είχαν από νωρίς μία φυσική σχέση με την κουζίνα και τα υλικά – εγώ όχι.

Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να αρχίσω να προσέχω, να δοκιμάζω, να ξεχωρίζω. Και όχι μόνο τις γεύσεις, αλλά και τα ίδια τα υλικά. Να μάθω τι μου αρέσει πραγματικά. Όχι τι πρέπει να φάω. Όχι τι συνηθίζεται. Όχι τι γράφει μια συνταγή ή τι προτείνει μια διατροφή. Να ανακαλύψω εκείνο το κάτι που με γεμίζει και μου ταιριάζει.

Η δεύτερη ματιά

Το πλιγούρι ήταν για μένα ένα από τα πιο παρεξηγημένα υλικά. Το έβλεπα στα ράφια των σούπερ μάρκετ και το προσπερνούσα. Ήταν εκεί, σιωπηλό, σε ένα διάφανο σακουλάκι ή ένα λιτό κουτί, δίπλα σε άλλα δημητριακά και όσπρια. Το μυαλό μου το είχε κατατάξει αυτόματα στην κατηγορία των βαρετών. Των άνοστων. Το είχα συνδέσει με κάτι νερόβραστο και άγευστο, που ίσως τρως από ανάγκη – όχι από επιθυμία.

Κι όμως. Κάποια στιγμή αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία. Δεν θυμάμαι πώς. Μπορεί από περιέργεια, μπορεί γιατί δεν είχα τίποτα άλλο στο σπίτι, μπορεί γιατί απλώς ήρθε η ώρα του. Και ήταν σαν να άνοιξε ένα νέο παράθυρο στην κουζίνα μου. Ανακάλυψα μια πρώτη ύλη τόσο απλή, αλλά ταυτόχρονα τόσο ευέλικτη και γεμάτη χαρακτήρα. Και κυρίως, τόσο δική μου.

Το πιάτο που έμεινε

Η συνταγή ήρθε μόνη της. Όχι από βιβλίο, όχι από site – από ένστικτο. Έβρασα μισό φλιτζάνι πλιγούρι (περίπου 80 γραμμάρια) σε νερό με μια μικρή πρέζα αλάτι, για 7-8 λεπτά – όσο να μαλακώσει αλλά να κρατάει λίγο στο δόντι. Το άφησα να σταθεί για λίγα λεπτά με κλειστό καπάκι, ώστε να φουσκώσει καλά.

Το έβαλα σε ένα βαθύ μπολ και ξεκίνησα να του προσθέτω αυτά που αγαπώ και είχα ήδη στην κουζίνα:

1 ώριμη, κατακόκκινη ντομάτα, τριμμένη στον τρίφτη

1 φρέσκο κρεμμυδάκι, ψιλοκομμένο (και το λευκό και το πράσινο μέρος)

φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό

 φρέσκο δυόσμο

μηλόξιδο

φρεσκοστυμμένο χυμό από μισό  πορτοκάλι

 χυμό από μισό λεμόνι

1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο καλής ποιότητας

αλάτι, ανάλογα τη γεύση σου

Ανακάτεψα καλά το πλιγούρι με τα υλικά και στο τέλος πρόσθεσα 1/2 φιλέτο κοτόπουλου (περίπου 100 γραμμάρια), ψημένο και κομμένο σε μικρά κομμάτια.

Δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο. Όχι σάλτσες, όχι καρυκεύματα, όχι περίτεχνες τεχνικές. Το πιάτο ήταν καθαρό, γήινο, μεστή γεύση. Και – το σημαντικότερο – ήταν δικό μου.

Καθαρή διατροφή, καθαρές επιλογές

Δεν είναι όλα τα φαγητά που αγαπώ τόσο απλά. Ούτε χρειάζεται να είναι. Αλλά το συγκεκριμένο με κέρδισε γιατί είχε κάτι ακατέργαστο. Ήταν καθαρό – όχι μόνο ως προς τα υλικά του, αλλά και ως προς την πρόθεσή του. Δεν προσπάθησε να με εντυπωσιάσει. Δεν είχε τίποτα "παραπάνω". Δεν προσποιήθηκε ότι είναι κάτι που δεν είναι. Ήταν απλό, αλλά όχι φτωχό. Ανεπιτήδευτο, αλλά όχι βαρετό.

Κάπως έτσι το πλιγούρι έγινε για μένα κάτι περισσότερο από τροφή. Έγινε σύμβολο αυτής της νέας, δικής μου σχέσης με την κουζίνα. Να παίρνω λίγα και να τα κάνω πολλά. Να μη χρειάζομαι εξηγήσεις ή δικαιολογίες. Να βρίσκω τον εαυτό μου μέσα από τη γεύση – όχι μέσα από συμβουλές.

Για εκείνους που ακόμα το προσπερνούν

Αν κοιτάς το πλιγούρι στο ράφι και το προσπερνάς, σε καταλαβαίνω. Το έκανα κι εγώ. Είναι από αυτά τα υλικά που δεν σε τραβάνε με την πρώτη. Δεν φωνάζουν «πάρε με». Δεν υπόσχονται εμπειρία. Αλλά σου δίνουν χώρο. Σε αφήνουν να τα γνωρίσεις με τον δικό σου τρόπο.

Κι όταν τους δώσεις την ευκαιρία, γίνονται δικά σου. Δεν είναι το φαγητό που θα φωτογραφίσεις στο Instagram, ούτε αυτό που θα εντυπωσιάσει σε ένα τραπέζι. Είναι το φαγητό που θα σου κρατήσει συντροφιά μια μέρα απλή, που δεν έχεις τίποτα να αποδείξεις. Είναι μια γεύση που δεν ξεχνιέται – γιατί δεν χρειάστηκε ποτέ να κρύψει τίποτα.

Τίποτα περιττό

Δεν υπάρχει κάτι "μυστικό" σε αυτή τη συνταγή. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις, δεν χρειάζεται φαντασία. Χρειάζεται μόνο διάθεση. Και αυτό είναι που με κέρδισε. Δεν έχει σάλτσες έτοιμες, δεν έχει ζάχαρες, δεν έχει τίποτα που να σε μπερδεύει. Έχει τα βασικά. Έχει αληθινή γεύση. Και πάνω από όλα, έχει πρόθεση.

Στο τέλος της μέρας

Αυτό που έμαθα είναι πως το φαγητό μπορεί να είναι και απλό και δυνατό. Ότι η καθαρή διατροφή δεν χρειάζεται να είναι ούτε στερητική ούτε βαρετή. Μπορεί να είναι μια ντομάτα, λίγα βότανα, λίγο πλιγούρι. Μπορεί να είναι ένα πιάτο καθαρό, που δεν κάνει φασαρία αλλά σου μένει στη μνήμη.

Κι αυτό, τελικά, μου αρκεί.

Αν σε ενδιαφέρει να δεις πώς οργανώνω την εβδομάδα μου και τι τρόφιμα επιλέγω να κρατάω στο ντουλάπι μου, μπορείς να ρίξεις μια ματιά εδώ:

 Καθαρό ντουλάπι διατροφής: Πώς ξεκίνησα και τι τρόφιμα κράτησα

https://www.evisnutritiontips.gr/2025/06/blog-post_26.html

Μπορεί να σου δώσει μερικές ιδέες για να φτιάξεις κι εσύ το δικό σου τρόπο – όχι τέλειο, αλλά δικό σου.

Να φροντίζετε το σώμα σας, το μυαλό σας και την ψυχή σας.

 Εύη Μπέλλου

Το συγκεκριμένο άρθρο είναι δική μου πρωτότυπη συγγραφή και στηρίζεται σε προσωπική μου έρευνα, εμπειρία και μελέτη δημοσιευμένης βιβλιογραφίας, όπου και  την αναφέρω. Το περιεχόμενο παρέχεται καθαρά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και σε καμία περίπτωση δεν προτρέπουν κάποιον να ακολουθήσει ή να διακόψει φαρμακευτική αγωγή ή να αγνοήσει ιατρικές συμβουλές ή επαγγελματική συμβουλή. Ο αναγνώστης παραμένει ο ίδιος υπεύθυνος για τις επιλογές του και καλείται να συμβουλεύεται πάντα επαγγελματία υγείας πριν κάνει οποιαδήποτε τροποποίση στη διατροφή, στον τρόπο ζωής ή στη λήψη συμπληρωμάτων. Κάθε ομοιότητα με άλλο δημοσίευμα είναι συμπτωματική. Η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο αν γίνει σαφή αναφορά στην πηγή και ενεργό σύνδεσμο προς το παρόν ιστολόγιο.

Photo by Daniel Boberg on Unsplash