Για μια καθαρή διατροφή!

Αν έχεις παρατηρήσει ποτέ ένα λάδι που έχει πικρίσει ή μια μαργαρίνη που μυρίζει κάπως «παράξενα», τότε έχεις ήδη πάρει μια πρώτη γεύση από το τι σημαίνει οξείδωση . Είναι αυτό που συμβαίνει όταν το οξυγόνο του αέρα αρχίζει να αλλοιώνει τα λιπαρά συστατικά ενός τροφίμου. Και κάπως έτσι, αλλάζει η γεύση, το άρωμα και συχνά και η εμφάνιση του φαγητού. Σε ένα φυσικό περιβάλλον, όλα αυτά είναι μέρος της φθοράς — είναι λογικό να χαλάσουν κάποια τρόφιμα με τον καιρό. Αλλά στη βιομηχανία τροφίμων, όπου τα προϊόντα πρέπει να αντέξουν για εβδομάδες ή μήνες στο ράφι, αυτό δεν είναι τόσο... βολικό. Κι έτσι, προστίθενται αντιοξειδωτικά . Ποιος είναι ο ρόλος τους; Τα αντιοξειδωτικά είναι ουσίες που προστίθενται στα τρόφιμα για να καθυστερούν την αλλοίωση. Ουσιαστικά, εμποδίζουν ή επιβραδύνουν την οξείδωση των λιπών και ελαίων. Αυτό βοηθά το προϊόν να διατηρηθεί περισσότερο και να παραμείνει πιο ελκυστικό για τον καταναλωτή. Τα βρίσκεις συχνά σε: Τσιπς και σνακ Μαργαρίνες και βούτυρα Δη...

    Τι έχει αλλάξει στο πιάτο μας; Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο διαφορετικά είναι τα τρόφιμα που βρίσκονται σήμερα στο τραπέζι μας σε σχέση με το παρελθόν; Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο απλά: ένα κομμάτι ψωμί, λίγο τυρί, μια ντομάτα από τον κήπο. Κι όμως, μέσα σε λίγα χρόνια, το φαγητό μας άλλαξε. Σήμερα βλέπεις στο ράφι δεκάδες χρωματιστές συσκευασίες, προιόντα που υπόσχονται «γεύση», «ευκολία», «ευχαρίστηση». Και συνήθως, τα αγοράζεις χωρίς να το σκεφτείς πολύ. Η γεύση που φτιάχτηκε στο εργαστήριο Πίσω από αυτές τις γεύσεις, δεν βρίσκεται απαραίτητα μια γιαγιά με ποδιά στην κουζίνα. Αντιθέτως, συχνά κρύβεται μια ομάδα τεχνολόγων τροφίμων που πειραματίζονται σε εργαστήρια, σχεδιάζοντας τρόφιμα που να έχουν την ιδανική υφή, διάρκεια ζωής και εμφάνιση. Όλα όσα, δηλαδή, «πουλάνε» καλά. Το φαγητό δεν είναι πια απλώς τροφή. Έχει γίνει προϊόν. Και με κάθε προϊόν, έρχεται και μια μακριά λίστα συστατικών, που πολλές φορές δεν μπορείς καν να προφέρεις. Τα σνακ του ντουλαπιού Αν ανοίξεις το...

         Το γνώριμο "φσσς" της παιδικής μας ηλικίας Τα αναψυκτικά ήταν πάντα εκεί. Στο οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής, στις σχολικές γιορτές, στα πάρτι, στις εκδρομές με φίλους. Δεν τα σκεφτόμουν ιδιαίτερα – ήταν απλώς μέρος της εικόνας. Το γνώριμο άνοιγμα με τον χαρακτηριστικό ήχο και η υπόσχεση μιας γουλιάς δροσιάς και γλυκιάς γεύσης. Δεν αναρωτήθηκα ποτέ μικρή τι έχουν μέσα. Ήταν αναψυκτικά – τέλος. Ίσως επειδή όλοι γύρω μου τα θεωρούσαν κάτι φυσιολογικό, κάτι που "πάντα υπήρχε". Πίσω από τη φυσαλίδα Κι όμως, όταν κάθισα για πρώτη φορά να διαβάσω μια ετικέτα, άρχισε να ξεδιπλώνεται μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Τα περισσότερα αναψυκτικά περιέχουν νερό, ζάχαρη ή γλυκαντικά, ανθρακικό, αρώματα, χρωστικές και συχνά κάποιο είδος συντηρητικού. Κάθε συστατικό εκεί για έναν λόγο. Για να δώσει τη γεύση, για να διατηρήσει τη φρεσκάδα, για να κάνει το προϊόν ελκυστικό στο μάτι, και – το πιο εντυπωσιακό – για να έχει πάντα την ίδια, ακριβώς ίδια, γεύση. Είτε το π...

   Μαθαίνοντας να κοιτάς το πιάτο αλλιώς Μεγαλώνοντας, άρχισα να παρατηρώ λίγο πιο προσεκτικά τι καταλήγει τελικά στο πιάτο μου. Όχι με άγχος, αλλά με μια απλή απορία: από πού έρχεται αυτό το φαγητό και τι πέρασε μέχρι να φτάσει σε μένα. Μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα ελέγξεις. Ούτε τον αέρα, ούτε το νερό. Όμως το τι επιλέγω να φάω, είναι τελικά δική μου υπόθεση.  Τροφές που δεν θυμίζουν τροφή Υπάρχουν τροφές που δεν μοιάζουν να έρχονται από πουθενά φυσικό. Δεν είναι φρούτο, δεν είναι λαχανικό, δεν είναι ούτε κάτι που έχει απλά μαγειρευτεί. Είναι ένα μίγμα από συστατικά που διαβάζεις και δεν καταλαβαίνεις τι είναι. Σαν να φτιάχτηκαν περισσότερο για να κρατούν στο ράφι ή να τραβούν το βλέμμα, παρά για να σε χορτάσουν.  Γεύσεις, χρώματα, υφές… και πρόσθετα Σε αυτές τις τροφές, μπαίνουν συχνά πάρα πολλά πρόσθετα – για να έχουν γεύση, χρώμα, υφή. Μερικές φορές, λες και φτιάχνονται έτσι ώστε να μην μπορείς να σταματήσεις να τις τρως. Ένα μπισκότο φέρνει και δεύτερο, κι...

      Το ταχίνι το ανακά λυψα αρκετά αργά - και ειλικρινά, δεν το περίμενα τόσο νόστιμο.  Κι όταν του έβαλα και λίγο μέλι; Έγινε σκέτη απόλαυση. Έμαθα  ότι φτιάχνεται πολύ απλά: σπόροι σουσαμιού που πολτοποιούνται  και μετά μεταμορφώνονται σε έναν λείο, γεμάτο γεύση πολτό.  Τόσο απλό, τόσο δυνατό. Όταν είναι και σωστά φτιαγμένο, δηλαδή χωρίς περττά λάδια και με λίγο ελαιόλαδο, η γεύση του απογειώνεται. Αν δεν βρω έτοιμο ταχίνι που να μου εμπνέι εμπιστοσύνη, το φτιάχνω μόνη μου.  Έτσι μου έμαθε και η γιαγιά μου  - χωρίς πολλά υλικά, χωρίς φανφάρες.   Υλικά ·   1 κούπα γεμάτη   σουσάμι, αναποφλοίωτο ·    ¼ της κούπας έξτρα παρθένο  ελαιόλαδο Εκτέλεση Καβουρδίζω  το σουσάμι σε ένα μικρό κατσαρολάκι, μέχρι να ροδίσει ελαφρώς και να βγάλει το άρωμά του. Θέλει λίγο προσοχή για να μην καεί. Το ρίχνω στο μπλέντερ και αρχίζω να το αλέθω. Σιγά σιγά, προσθέτω και το ελαιόλαδο όσο δουλεύει το μπλέντερ. Αφή...

  Από μικρή λάτρευα τα γλυκά. Δεν υπήρχε μέρα που να μην δοκιμάσω ένα μικρό γλυκάκι. Ήταν σαν μια μικρή καθημερινή απόλαυση. Ένα κομματάκι σοκολάτας, ένα κουλουράκι, λίγη μαρμελάδα στο ψωμί. Κάτι γλυκό στο τέλος της μέρας, έτσι για να μου θυμίζει ότι υπάρχει και κάτι όμορφο. Μια μικρή αλλαγή Κάποια στιγμή, όταν ένιωσα ότι το είχα παρακάνει, είπα να κάνω λίγο πίσω. Δεν ήταν εύκολο, γιατί τα γλυκά είχαν γίνει μια μικρή συνήθεια. Όμως κάτι μέσα μου ήθελε μια αλλαγή. Όχι ριζική. Όχι να κόψω τα πάντα. Απλώς κάτι πιο ήσυχο. Κάτι λιγότερο έντονο, πιο καθαρό. Έτσι άρχισα να ψάχνω εναλλακτικές. Όχι light εκδοχές ή "χωρίς ζάχαρη" σνακ. Αλλά πράγματα αληθινά, με λίγα υλικά. Και τότε ήρθε στη μνήμη μου το παστέλι. Μια μπουκιά που με κράτησε Μέλι και σουσάμι. Δύο υλικά μόνο. Όμως όταν ενωθούν, φτιάχνουν κάτι παραπάνω από το άθροισμα των μερών του. Το είχα ξεχάσει πόσο το αγαπούσα. Ένα μικρό παστελάκι μου έφτανε για να νιώσω τη γλύκα που χρειαζόμουν. Τραγανό, γεμάτο, με διάρκεια. Χωρίς ν...

    Όταν το χρώμα είναι λίγο πιο... φωτεινό απ’ όσο πρέπει Κάποτε, δεν έδινα και πολλή σημασία στο χρώμα των τροφών. Τα τρόφιμα ήταν εκεί, ζωηρά, έντονα, τραβούσαν το βλέμμα — κι εγώ απλώς τα έβλεπα. Κάτι μπισκότα με ροζ γέμιση, ένα αναψυκτικό με απίθανο μπλε, παγωτά με χρώματα που έμοιαζαν βγαλμένα από καρτούν. Τα έβλεπα, μου φαινόντουσαν «χαρούμενα» και τα έβαζα στο καλάθι μου. Κάπου εκεί σταματούσε η σκέψη μου. Μέχρι που άρχισα να τα παρατηρώ λίγο διαφορετικά Δεν έγινε ξαφνικά. Ήταν σιγά-σιγά, καθώς άρχισα να δίνω περισσότερη προσοχή στο τι αγοράζω και τι βάζω στο τραπέζι μου. Και τότε πρόσεξα κάτι: πολλά από αυτά τα έντονα χρώματα δεν προέρχονται από τα ίδια τα υλικά, αλλά προστίθενται. Χρωστικές. Μικρές ουσίες που έχουν έναν στόχο: να κάνουν το φαγητό πιο ελκυστικό στο μάτι. Δεν επηρεάζουν τη γεύση, ούτε τη θρεπτικότητα. Είναι εκεί μόνο για την εμφάνιση. Σε ποια τρόφιμα τις συναντάς; Αν αρχίσεις να ρίχνεις μια ματιά στις ετικέτες, θα τις δεις παντού: Στα αναψυκτικά και...

 Μια απλή ερώτηση, μια μεγάλη ανακάλυψη Έμαθα κάποια στιγμή πως, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, όλα τα τρόφιμα που περιέχουν χημικά πρόσθετα είναι υποχρεωμένα να το αναγράφουν στην ετικέτα . Κι αυτό με έκανε να αρχίσω να παρατηρώ λίγο πιο προσεκτικά τι γράφει κάθε συσκευασία που πιάνω στα χέρια μου. Στην αρχή ήταν μια συνήθεια από περιέργεια. Στη συνέχεια έγινε συνειδητή επιλογή .  Τι βρήκα διαβάζοντας τις ετικέτες Αν κάτσεις και διαβάσεις τις ετικέτες σε όσα βρίσκεις στο ράφι, θα παρατηρήσεις ότι τα υπερεπεξεργασμένα προϊόντα είναι εκείνα που κουβαλούν τα περισσότερα πρόσθετα. Και τα πρόσθετα, όπως ανακάλυψα, δεν είναι όλα ίδια . Χωρίζονται σε κατηγορίες, ανάλογα με τη λειτουργία τους στο φαγητό: Αντιοξειδωτικά Συντηρητικά Χρωστικές Οξέα – Βάσεις – Άλατα Λευκαντικά Γαλακτωματοποιητές Διογκωτικά Ενισχυτικά γεύσης Διαυγαστικά Ένζυμα Σταθεροποιητές Γλυκαντικές ουσίες  Οι πιο γνωστές κατηγορίες – και γιατί με απασχόλησαν Ανάμεσα σε ...